Co to jest fornirowanie?

Mówiąc o meblach, mamy do czynienia w dużej mierze z meblami pokrytymi fornirem. Nie oznacza to, że są one gorsze jakościowo od tych wykonanych z litego drewna, wręcz odwrotnie. Meble fornirowane dzięki naturalnemu wzornictwu oklein są nie tylko niepowtarzalne i unikatowe, ale też mniej narażone na uszkodzenia wynikające z pracy drewna.

Fornirowanie to metoda uszlachetniania powierzchni mebli drewnianych poprzez naklejanie na nie cienkich płatów drewna grubości 0.2 - 0.8 mm zwanych fornirem. Po naklejeniu i oszlifowaniu forniru płaszczyzna zabezpieczana jest lakierem ekologicznym. Fornirowanie polega na okładaniu desek cienkimi plastrami drewna innego gatunku. Proces ten ma szereg zalet, zarówno ekonomicznych jak i wizualnych. Można droższym drewnem, pociętym w bardzo cienkie deszczułki, oklejać całe płaszczyzny, nie zużywając nawet części materiału, jaki byłby potrzebny do roboty masywnej. Można poprzez umiejętne układanie fornirów otrzymać rysunki ze słojów, których inaczej nigdy by się nie odtworzyło. I wreszcie ostatnia, bardzo duża zaleta, stosowania tej metody w meblarstwie, to możliwość łączenia ze sobą drewna twardego z miękkim, co w efekcie daje obniżenie wagi całego mebla co ma duże znaczenie w przypadku wytrzymałości mebli. Dlatego w przypadku czyszczenia i konserwacji mebli fornirowanych należy postępować podobnie jak z meblami wykonanymi z drewna litego.

Drewno fornirowane

Przy fornirowaniu, drewno ma które ma być oklejane nazywane jest drewnem ślepym, a drewno które będzie oklejać jest nazywane obłogiem lub fornirem. Jako drzewo ślepe najczęściej wybierane są miękkie gatunki drzew, jak jodła, lipa, topola. Podkładem jest drewno konstrukcyjne mebla, zwykle jest to sosna, rzadziej dębina, brzoza czy też inne mało dekoracyjne gatunki drewna. Wstępne przygotowanie powierzchni polega przede wszystkim na jej wyrównaniu, uzyskaniu jednorodnej płaszczyzny. Zależnie od rodzaju forniru, jaki będzie kładziony, powierzchnia podkładu może wymagać dodatkowych zabiegów. Podstawowa różnica wynika z rodzaju forniru, który będzie przyklejany.

Wskutek niedokładnego przylegania okładki lub słabszej warstwy kleju w jakimś miejscu, powstają na fornirze górki, wzdęcia lub wreszcie fornir nie przylepia się do drzewa ślepego. Wszystkie takie usterki należy bezwzględnie naprawiać, by nie doprowadzać do sytuacji, w której wadliwy produkt uzyskuje etap zatwierdzeń.

Do czyszczenia mebli fornirowanych najlepiej stosować miękką szmatkę lub gąbkę zwilżoną delikatnie wodą z mydłem. Nie należy stosować preparatów nabłyszczających typu Pronto. Nie należy również używać mokrych, szorstkich ścierek lub tych z długimi włóknami. Nie wolno stosować środków czyszczących na bazie amoniaku, które mogą zniszczyć lub odbarwić powierzchnię mebla. Podobny efekt mogą wywołać substancje zawierające alkohol lub rozpuszczalniki chemiczne (np. benzynę, aceton). Jeśli nie jesteśmy pewni czy dany środek można zastosować do czyszczenia mebla drewnianego, lepiej zrezygnować z jego użycia.