Powstanie pierwszych osiedli Sumerów i Egipcjan w III tysiącleciu p.n.e. można datować jako początek kultury mieszkaniowej, czyli wystroju wnętrz. Wzorce, które powstały w tamtych czasach, dotarły także do Europy.
Zacznijmy od zdefiniowania rodzaju domostw, jakie były popularne w tamtych czasach. Najpopularniejszym rodzajem domów były niskie chaty o płaskich dachach, głównie jednoizbowe, budowane z gliny lub niepalonych cegieł, na planie kwadratu albo prostokąta. Składały się z sieni, dużego pomieszczenia mieszkalnego, sypialni i kuchni. Takie skromne domostwa stały często tuż obok siebie. Domy urzędników lub zamożnych właścicieli przybierały formy od małych świątyni po kilkupiętrowe domy z co najmniej siedemdziesięcioma pokojami. Takie właśnie typy domostw przetrwały i zdominowały cały obszar śródziemnomorski.
Starożytny Rzym. Źródło: podróże po świecie
Od czasów najstarszych dynastii należało do zwyczaju, aby w grobach królów i innych osobistości wysokiej rangi składać przedmioty codziennego użytku: szaty, ozdoby, a także meble. To właśnie na tej podstawie możemy odtwarzać tamtejszą kulturę wystroju wnętrz.
Kultura egipska była bardzo konserwatywna i szczytowy punkt jej rozwoju przypadł na II tysiąclecie p.n.e. Krzesła i łoża z tamtego okresu dostosowane były do proporcji człowieka i sprawiały wrażenie bardzo wyważonych. Wygięte oparcia i wklęsłe deski siedzeniowe krzeseł świadczą o tym, jak duże znaczenie przywiązywano do funkcjonalności mebli. Zakończenia podpór często miały formę nóg zwierzęcych, symbolizowały siłę zwierzęcia, która miała przejść na użytkownika mebla. Detal ten był wykorzystywany aż do połowy XIX wieku.
Starożytny Rzym. Źródło: podróże po świecie
Łoże składało się z prostokątnej drewnianej ramy i naciągniętych na nią skórzanych rzemieni lub sznurów. W każdym wytwornym domu znajdowała się bogato zdobiona skrzynia służąca do przechowywania kosztowności. Sprzęty wykonywane były z cedru, hebanu lub kości słoniowej.
Zapraszamy do zapoznania się z nasza aktualną ofertą stoły i krzesła
Domy obywateli kreteńskich w II tysiącleciu p.n.e. miały układ podobny do siedziby królewskiej. Centralnym miejscem była sala z paleniskiem i czterema kolumnami dźwigającymi dach. Od III wieku p.n.e. zamożni obywatele na ogół budowali sobie domy z wewnętrznym dziedzińcem, na który wychodziły wszystkie przyległe pomieszczenia. Luksus był przywilejem klasy panującej. Obywatele średniej klasy mieszkali w kilkupiętrowych domach stłoczonych na niewielkiej przestrzeni. Mieszkania składały się z pomieszczenia głównego, korytarza i kuchni. Po zapadnięciu zmroku nie posługiwano się kosztownymi świecznikami z brązu, lecz glinianymi lampkami oliwnymi.
Starożytna Grecja. Źródło: podróże po świecie
Około 400 roku p.n.e. pojawiły się pierwsze próby malarzy próbujące odtworzyć stosunki przestrzenne. Ściany świątyń, obiektów kulturalnych, a także domów ozdabiane były freskami lub mozaikami. Niestety przetrwało bardzo mało obrazów wnętrz, które mogłyby nam odtworzyć ducha tamtych czasów. Z pewnością dużą popularnością cieszyły się mozaiki, układane również na ziemi.
W Grecji podobnie jak w Egipcie formy i typy mebli zmieniały się nieznacznie przez całe wieki. Piękne i funkcjonalne meble antyczne epoki grecko - rzymskiej wyróżniają się doskonałą formą, która posłużyła za wzór późniejszym wiekom.
Zobacz również: Wystrój wnętrza w 2013 roku