Trwałość drewna jest to odporność na działanie czynników powodujących rozkład drewna. Jako trwałość rozumie się także opór, jaki drewno stawia czynnikom rozkładowym. Trwałość drewna zależy od rodzaju i stanu drewna oraz od czynników zewnętrznych, które hamują lub przyspieszają proces degradacji drewna.
Czynniki niszczące drewno dzielimy na trzy grupy: czynniki chemiczne, fizyczne i biologiczne. Jako przykład niszczących czynników chemicznych można przytoczyć przykład działania żrącego roztworów o odczynie kwaśnym lub alkalicznym. Światło i tlen zawarty w powietrzu powodują starzenie drewna. Najważniejszym czynnikiem wpływającym na zniszczenie drewna są warunki atmosferyczne: zmiany temperatur oraz opady. Czynniki te wpływają również na pęcznienie lub kurczenie się drewna. W konsekwencji tych procesów drewno pęka, przyspieszając proces rozkładu drewna. Do najważniejszych czynników biologicznych zalicza się grzyby, owady i bakterie.
Surowość drewna. Źródło:GieldaRolna24.pl
Trwałość drewna zależy od gatunku i wieku drzewa, od rodzaju drewna (biel lub twardziel) oraz od jego gęstości.
Drewno drzew twardzielowych ma większą trwałość niż drewno drzew beztwardzielowych. Wśród polskich gatunków modrzew i dąb mają intensywnie zabarwioną twardziel i wąski biel. W parze z tym idzie trwałość tych gatunków drewna. Trwałość twardzieli jest wielokrotnie większa od trwałości bielu: np. twardziel drewna dębowego zachowuje trwałość przez długie lata, podczas, gdy biel gnije w ciągu roku. Trwałość drewna zależy również od wieku drzewa. Najtrwalsze są drzewa ścinane w wieku od 100 do 140 lat.
Zapraszamy do zapoznania się z ofertą Sam-Net
Skład chemiczny a trwałość drewna.
Jednym z ważniejszych czynników mających wpływ na trwałość drewna jest obecność ligniny. Lignina okrywa celulozę i utrudnia dostęp grzybom. Sama celuloza jest mało odporna i łatwo ulega uszkodzeniom. Większa trwałość drewna iglastego wynika w dużej mierze ze zwiększonego udziału ligniny w porównaniu z drewnem liściastym. Twardziel drzew iglastych zawiera rozpuszczalne substancje o cechach toksycznych. Duża trwałość drewna iglastego jest jedną z przyczyn szerokiego stosowania w budownictwie.
Sosna czarna. Źródło:GieldaRolna24.pl
Wpływ czynników zewnętrznych na trwałość drewna.
Drewno wystawione na bezpośrednie działanie czynników atmosferycznych i związane z tym wahania temperatury i wilgotności zabezpieczone przed zaciekami może być użytkowane ok. kilku do kilkunastu lat. Drewno na wolnym powietrzu osłonięte dachem - od 20 do 50 lat. Drewno w okrytych dachem lecz nieogrzewanych budynkach, zabezpieczone przed zaciekami, może przetrwać kilkaset lat. Drewno znajdujące się w mniej więcej stałej temperaturze może zachować swoje właściwości przez okres 1000-2000 lat. Dużą trwałością odznacza się drewno znajdujące się na stałe pod wodą lub w ziemi.
w ziemi.
Z punktu widzenia trwałości na wolnym powietrzu można drewno podzielić na trzy grupy:
- drewno bardzo trwałe, jak modrzew, dąb, wiąz, cedr, cyprys, daglezja, grochodrzew, kasztan, orzech czarny, heban, eukaliptus,
-drewno o średniej trwałości: jodła, sosna, świerk, jesion,
-drewno o małej trwałości: brzoza, buk, jawor, kasztanowiec, lipa, olcha, osika, topola, wierzba.
Trwałość drewna zanurzonego w wodzie przedstawia się następująco:
-drewno bardzo trwałe (ponad 500 lat): modrzew, sosna, dąb, grab, grochodrzew, kasztan, wiąz
-drewno o średniej trwałości (50-100 lat): świerk, jodła, buk, olcha.
-drewno o małej trwałości (poniżej 20 lat): brzoza, jawor, jesion, kasztanowiec, lipa, topola, wierzba.
W wodzie morskiej trwałość drewna jest mniejsza niż w wodzie słodkiej.
Zobacz również: Aranżacja w stylu arabskim